Jeugdzorg

Kinderen en jongeren zijn kwetsbare groepen. De meest kwetsbare mensen leven vaak geïsoleerd, doordat zij moeite hebben met contact vast te houden en opgeslokt worden door hun problemen (door bijvoorbeeld een laag IQ, laag emotionele/sociale leeftijd, onvoldoende taalbeheersing, schulden, geen werk, psychiatrische problemen, verslaving, etc). Ondersteuning voor hun ontwikkeling en bescherming moet beschikbaar, laagdrempelig en bereikbaar zijn. Er moet ook preventie worden toegepast via scholen vanuit jeugdzorg.

  • Ieder kind dient in breder perspectief bekeken te worden, als individu;
  • De Transitie Jeugd (sinds januari 2015) moet worden teruggedraaid en worden vervangen door een opener systeem, waarbij andere spelers ook ruimte krijgen;
  • Vroegtijdig signaleren als ouders en/of kinderen ondersteuning nodig hebben;
    Belangrijk is dat de verkregen ondersteuning het beste past bij de specifieke behoeften en situatie en personen. De gewenste en geschikte hulp, training of therapie moet laagdrempelig en snel beschikbaar zijn om verdere (ontwikkelings)problemen zo goed mogelijk te voorkomen.
  • Financiering op basis van geleverde prestaties en conform de behoefte in een regio/stad;
    De Transitie Jeugd, die de gemeenten omvangrijke regie geeft over de jeugd GGZ, wordt vervangen door een opener systeem. Marktwerking en betaling achteraf is erg kwetsbaar en niet aan te raden binnen de Jeugdzorg. Metname omdat je heel moeilijk kunt zeggen dat iets goed is geweest. Je werkt perverse prikkels in de hand! Onder andere uitsluiting van zorg en dat speelt al vanwege alle controles.
    Jeugdteams/sociale wijkteams/ WMO en medewerkers van CJG’s (Centrum voor Jeugd en Gezin) gaan werken onder gelijke condities als ZZP’ers in de zorg & hulpverlening. Geen financiering vooraf en ‘bij voorbaat beschikbaar’, maar op basis van geleverde diensten en conform de behoeften in een regio of stad.
  • Bij vroegtijdig signalering gedragstraining aanbieden aan ouders van kinderen met problemen/ tekortkomingen;
    Dit om gedragsproblemen en het ontwikkelen van vandalisme, criminaliteit, schooluitval en jeugdverslaving zo veel mogelijk te voorkomen. Insteek moet zijn dat klanttevredenheid onafhankelijk wordt gedaan en niet met enquetes vanuit eigen bedrijf.
    In feite gebeurt dit al. Wel gaat de huidige jeugdwet vooral uit van de kracht van ouders, die vaak geïnterpreteerd wordt als: ‘heeft deze ouder een hulpvraag?’ Het outreachend werken is waar een slag geslagen kan worden, maar pas op! Er zijn diverse pilots die hebben uitgewezen dat hulp dichtbij en snel ook de eigen kracht ondermijnt en mensen afhankelijk maakt. Het is de kunst mensen te stimuleren en sociale netwerken te bevorderen (vooral in de huidige maatschappij van individualisme en eigen verantwoording). Het vormen van een kernteam in de nabijheid van de cliënt en het gezin, bestaande uit mensen die ze vertrouwen, bevordert de zelfredzaamheid.
  • Het accent moet liggen op een nauwe samenwerking tussen de betrokkenen, hulpverlening en onderwijs; korte lijnen en duidelijke communicatie;
    Binnen het onderwijs is het passend onderwijs nog niet af. Kennis bij leraren is onvoldoende aanwezig en de vraag is of je dit mag verwachten. Wat wel helpt is een school maatschappelijk werker (SMW). Een bekend gezicht, dat kennis heeft en weet door te verwijzen. Belangrijk is dat een SMW-er onafhankelijk is van de school en in een team werkt van SMW-ers, die ondersteuning krijgen van een pedagoog/orthopedagoog. Hiermee wordt intervisie etc en up-to-date kennis van ontwikkelingsproblemen en interventies gewaarborgd.
  • Kleinschalige zorg, minder bureaucratie en direct contact met de behandelaar;
    Zonder teveel tussenpersonen in het geheel. In geval van medische zorg moet de huisarts een betrokken en centrale rol krijgen en laten ondersteunen door POH GGZ en POH Jeugd.
  • Geen harde overgang bij 18 jaar tussen jeugdzorg en volwassenen zorg;
    Jongvolwassenen die dit nodig hebben moeten hun voorziening en ondersteuning behouden en geleidelijk kunnen afbouwen.
    Bij de zorgverzekeraar ligt nu de knip GGZ op 18 jaar. Kinderen in de Jeugdzorg hebben daardoor geregeld problemen met continuïteit van zorg. Doorgaan met dezelfde behandelaar is meestal geen optie. Ook voor de transitie speelde dit al, maar is met de transitie zeker niet opgelost.
    Nu de gemeente verantwoordelijk is voor jeugd is er een probleem bijgekomen voor o.a. kwetsbare Licht Verstandelijke Beperkte (LVB) jongeren. Na het 18e jaar vallen zij plots onder meerdere wetten en potjes met als gevolg ook hier niet de juiste zorg gegeven wordt. Deze jong volwassenen vallen tussen de wal en het schip, terwijl met een welzijnsplan deze jongeren een betere transitie kunnen doormaken en geholpen worden met zorg op maat.
  • Aandacht op het gezin en zijn netwerk als systeem;
    Echtscheiding is een groot probleem in de samenleving en zeer ingewikkeld voor hulpverleners. Weinigen pakken dit goed aan, terwijl de effecten op het kind enorm zijn. Vooral kinderen met autisme spectrum krijgen te weinig gerichte zorg hiervoor. Het zorgplan wil dan ook meer gespecialiseerde zorg voor deze groep. Medicatie voor ADHD vergoeden, ook voor volwassenen. Hierdoor worden kansen voor deze kinderen en ouders enorm vergroot (uit de bijstand, hoger leerrendement, minder criminaliteit, minder verkeersongevallen, etcetera).
    Het geheel zal dus kostenbesparend werken op alle gebieden, maar vooral op Welzijn. In het kader van psychische problemen bij jongeren met autisme zou een trainer met een counseling opleiding betere zorg kunnen bieden. Fitness en therapie werken voor kinderen en jong volwassenen beter dan praatgroepen of een psycholoog. Dit zou in het zorgpakket aangeboden moeten worden. Kinderen en jong-volwassenen leren hierdoor beter om te gaan met prikkels, zelfverzekerdheid etc. Deze kinderen zijn minder vatbaar voor criminaliteit en drugsproblematiek.
  • De focus leggen op zowel arme als rijke kinderen;
    Bekend is dat dit twee verschillende werelden zijn en dat men zich niet graag laat mixen. De kloof wordt hierdoor alleen maar groter. In beide groepen bestaat problematiek en daar wordt te weinig naar verbinding gezocht. Daarin zouden welzijnswerkers een grote rol kunnen spelen. Zo ook bij het constateren van de problemen, maar ook in verbinden van beide groepen.
  • Het familiegroepsplan leidend maken, dit zou al zo moeten zijn, maar is niet stellig genoeg opgenomen in de wet. Gemeente krijgt teveel ruimte;
  • Meer aandacht op preventie, welzijn op recept kinderwerk en buurtopbouwwerk;
    Dit kan helpen om opvoedproblemen te verminderen en kinderen en buurt talenten/krachten te ontdekken plus vast te houden. De duurste zorg zijn de gesloten plaatsingen, de ‘multiprobleem’ gezinnen en de draaideurcliënten. Verder wordt er niet snel een juiste diagnose gesteld, maar dit is ook moeilijk.
    Ouders die een kind hebben dat niet luistert, kunnen ook huwelijksproblemen hebben. Dus wordt de zorg meervoudig, het gaat om het gezin ondersteunen, maar ook het individu. Door weer meer jongerenwerkers in te zetten en buurtcentra nieuwe stijl, kunnen veel problemen herkend worden voor ze escaleren. Wederom komt er steeds minder overlast door hangjongeren in buurten. Kinderen hebben een veilige plek nodig om zich te ontplooien, buurthuizen hebben in het verleden bewezen dit te kunnen ondersteunen.
  • Voldoende fondsen om kinderen met dyslectie en dyscalculie te ondersteunen;
    Dyslectie en dyscalculie zijn voor alle mensen lastig. Hoe eerder ontdekt en behandelt, hoe gunstiger de uitkomst. Het protocol is aangepast, ten ongunste van vele kinderen. In het algemeen zijn intelligente kinderen de dupe (ook bij het vorige protocol) met alle gevolgen van dien. Dit is bij zowel dyslectie, ADHD en autisme het geval. Intelligentie is in zijn algemeenheid een voordeel, maar bij het hebben van een stoornis of syndroom is het een belemmering als het gaat om de diagnose te stellen. Zonde, want bij een juiste behandeling (relatief lage kosten) voorkom je dat deze mensen buiten de maatschappij komen te staan (hoge kosten).
    Daarom is het individu behandelen met ‘zorg op maat’ zo belangrijk.