In mijn veertigjarige loopbaan binnen de zorg, zowel op de werkvloer als een directiefunctie binnen een UMC, heb ik al heel veel meegemaakt. Doch de berichten die mij, vooral via Messenger en Email bereiken slaan alles. In het merendeel van de gevallen gaat het over wantoestanden in zorginstellingen. Verschillende verpleeghuisorganisaties voeren de boventoon in een soort schrikbewind.
De meeste van de vele rapportages, vragen en verzoeken zijn zeer schrijnend. Als je dit leest ben je tot alles in staat en zie je in gedachte het zorgpersoneel zich kapot werken, de bewoners wegkwijnen en veel om hun kinderen roepen en het management met opgeheven neus door de gangen wandelen.
Daarbij stelt de regering regels op, die buitenproportioneel zijn. Als familieleden even van buitenaf naar hun ouder willen zwaaien, dan wordt de politie ingeschakeld om als postbode een strafmaatregel af te leveren.
Praten om versoepeling is is in de meeste gevallen niet mogelijk. Krijgt men wel de kans om zijn woordje te doen, dan wordt van alles beloofd en niets uitgevoerd.
Er hebben mij berichten bereikt, waar familieleden, ook vóór de coronacrisis, de toegang werd ontzegd, alleen omdat ze commentaar leverde op het beleid. Als niet de vinger aan de pols wordt gehouden is ook de kans aanwezig dat bewoners ‘dement’ worden verklaard, omdat dit zeer veel extra zorggeld oplevert. Ouderen die ’s winters buiten in de kou worden gezet, alleen omdat ze wat ‘lastig’ zijn.
Corona
De maatregelen, die worden getroffen vanwege de coronacrisis, zijn vaak zwaarder dan de crisis zelf. De besturen volgen de regels van de regering en het RIVM op en minister De Jonge laat het aan hen over, maar grijpt niet in bij wantoestanden of oversporige beleidsvoering. De regels, die sommige verpleeghuizen hanteren, zijn in vele gevallen onmenselijk.
Als familieleden dit niet meer aankunnen en dit laten blijken, krijgen de bewoners het voor de kiezen. Er overlijden veel mensen aan eenzaamheid. Terminale patiënten die, in hun laatste levensfase, geen extra bezoek mogen ontvangen. Personeel die niets durft te zeggen en niet op verzoeken van familie mag ingaan, omdat het anders hun baan kost. Sommige leiders managen het verpleeghuis als een legercommandant en bezitten geen enkele vorm van empathie. Voor hen is één ding belangrijk: hun baan behouden en hoger op zien te komen!
Nu is het zo, dat de door de regering aangekondigde versoepelingen niet vanaf 1 juli gelden, maar al vanaf 15 juni. Bovendien bestaat er geen wettelijke grondslag op grond, waarvan de vrijheid van bewoners mag worden ontnomen, zie (artikel 5 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens). Ook maken beperkingen in de bezoekregelingen inbreuk op het recht van familieleven (artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens). De beperkingen zijn, gezien de overwegingen van minister De Jonge van 25 juni jl, waarin hij aangeeft, dat verpleeghuisbewoners het recht hebben om bezoek te kunnen ontvangen, disproportioneel. Zorginstellingen handelen dus onrechtmatig door te rigoureuze maatregelen te hanteren.
Wat voor gevaar schuilt erin, als bezoekers zich aan alle maatregelen houden en zij met familie naar buiten willen, waar besmetting vrijwel nihil is? Er wordt in de media aan de wantoestanden vrijwel geen aandacht aan besteed en geen autoriteit die dit durft aan te pakken, onmenselijk! In het geval van bovengenoemde terminale patiënten, kun je een rechtszaak beginnen, maar voordat je uitslag krijgt, is de patiënt al overleden!
In ‘De Gelderlander‘ van 24 mei jl uitte hoogleraar ouderengeneeskunde Marcel Olde Rikkert keiharde kritiek op de corona-aanpak: ‘Ze hebben alleen doden en IC-bedden geteld, alsof dat het enige is dat er toe doet’
Tot slot
Ik heb al veel los gemaakt op social media met dit artikel, maar laat het maar oplopen en alle misstanden naar voren komen. Kom maar op, ben niet bang, neem geen blad voor de mond en bekijk de toestanden neutraal en rechtvaardig, zonder rekening te houden met enig belang!
Het is nu echt genoeg geweest om ouderen het laatste beetje levensvreugde te ontnemen en ze te behandelen als misdadigers! Kwaliteit van leven, maar ook kwaliteit van sterven is een mensenrecht. In samenzijn van je dierbaren!
